Çobanın Sevdası

Aldım kavalı elime, çaldım ney gibi acı acı
Tabip değil, yaban gülüdür, derdimin ilacı
Ölüm Allah'ın emri, hasretlik ondan da acı
Başkaları acımadı Yaban gülü bari sen acı

Kavalımın sesini koyun ile kuzu dinledi
Onlar bile lisan-ı haliyle meleşip inledi
Yaban gülü gelmeden hasretliğim dinmedi
Dağ taş, ağaç yaprak, ot toprak, hep inledi

Bak, saldım koyun ile kuzuyu düz ovaya
Yıllarca koşturdum durdum oraya buraya
Bir derman bulamadım, kalbimdeki yaraya
Yarim gelseydi, merhem olurdu bu yaraya

Saldım koyun - kuzuyu yeşil çayıra
Yaban Gülümle oturduk, bir bayıra
Aşkımızı ilân ettik gerisini Mevlâ kayıra
Bundan sonra, ikimizi ancak ölüm ayıra

Serdik kepeneği yeşil çimenin üstüne
Yaban güllüyle ikimiz oturduk üstüne
Kalbimize yaptık, o sevginin büstüne
Kimseyi sevmeyiz bu sevginin üstüne

Saldım koyun ile kuzuyu yeşil çimene
Biz birbirimizi ezelden sevdik kime ne
Allah kaderimizi böyle yazmış kime ne
Bundan böyle bizi ölüm ayırır kime ne

Saldım koyun ile kuzuyu ormana
El görürse, söz eder diye, gelmedim obana
Dayanamıyorum, yetim misali ayrı kalmana
Bizimkilere, dünürcü saldım, anana babana

Çok bekletme, yazıktır bu bayram çobana
Her an, aşkından yağ gibi eriyor baksana
Utanıyorsan babandan, söylesene anana
Gelin gitmek istiyom, desene bu çobana

Nihayet Yaban Gülüm, bize gelin geliyor
Çoban Bayram ile Yaban Gülü evleniyor
Görenler, ne de güzel yakışmışlar diyor
Gökteki Melek bile bu vuslatı alkışlıyor
B. TUNCA/16.03.2001-14.35