Şairler | Şiirler

Seni Gömdüm

Sen bir ölüsün
Seni gömdüm az önce
Gözlerin kapanmamıştı
Ellerimle kapadım
Çiçeklerini suladım
Resmini öptüm
Masayı toplarken ağladım
Bulaşıkları durularken
Hıçkıra hıçkıra ağladım
Kapıyı kitlemeden çıktım evden
Yatağı toplamadn
Pencereleri kapamadan
Duvarları tekmeledim
Kapıları yumrukladım
Kimseye aldırmadan
Ve yorulmadan
Anlamadan yaşadığımı
Yaşamadığını unutamadan
Şehri birkaç kez koşarak turladım
Adımı unuttum birkaç kez
Başımı yollara vurarak hatırladım
Hüzünlü şarkılar dinleyerek uyudum
Kabuslardan terleyerek uyandım
Bir yanım aşıktı hala
Bir yanımı öfkeye ayırdım

Seni gömdüm kendi ellerimle
Terimle çamurlaştı ellerim
Hüznümle çamurlaştı kalbim
Anıtlaştı aşkım cansız bedeninle
Bütünleşti toprakla bedenim
Tutup sarılmak istedim birden
Yokluğunla bütünleşti her yerim

Kalktım evin yolunu tuttum
Yolu, elimi kanatırcasına tuttum
Yolu kopartırcasına tuttum
Ağaçlar ölmüştü
Kapıyı kapatmıştı ağaçlar
Yapraklarla açtım
Telefon çalıyordu karanlıkta
Açtım
Seni sordu ağlayan bir ses
Ölümden söz açtım
Seni sordu ısrarlı ve öfkeli aynı ses
Sessizliğe kaçtım
Doğruyu söyleyemeyecek kadar büyümüştüm
Yalana sığınamayacak kadar ufaktım
?öldü mü?? diye bağırdığında
unufaktım

rüzgar esiyordu
gazeller doldu pencereden yatağa
yeni akşam oldu
gazellere uzandım
hava karadıkça
yatağa sarıldım
içim karardıkça
uykuya sarıldım
tek başımalığıma sarıldım
uyuyamadıkça
sarıldıkça
uzaklaştı sabah
sabah uzaklaştıkça
sarardı gazeller
gazeller karardı
sabaha doğru
rüzgar esiyordu
ölü ağaçlardan uykusuzluğuma
uyudum
bir ölü gibi

ölünün saçları da
senin saçların gibiydi
kışın tuttuğum ellerin gibiydi
elleri ölünün
ağırlığı eksikti yalnız
ve sancısı
dünün
kavgalarımız gibiydi suskunluğu
pasif bir direnişti sanki
cansızlığı hayata
direnmek kalıyordu yalnız
susup
Murad'a

Seni gömdüm
Saçını taradığın tarağı da gömdüm
Dudağının kenarındaki su damlacıklarını
Kolundaki saatin
durduğu an'ı
ve seni gömdüm
çok acılar gömdüm içime
içime seni gömdüm
çok acı gömdüm
koca bir kabristana döndü kalbim
öyle büyük bir candın ki içimde
büyük bir ölüye döndün

çay soğumuştu
ekmek bayatlamıştı
kapının önünde süt bekleyen kedi
uyumuştu
resmini öptüm
çiçeklerini suladım
seni gömdüm az önce
sen bir ölüsün
sen artık dünsün

Murad Çetin

 

Murad Çetin şiirleri

 

Populer Şairler