Kapıcının Kızı Deniz

Bir sene oluyor tanıyalı
Kapıcının Kızı Denizi,

ufacık bir kadın misali
Bakışları ağır,ama hareketleri çocuksu;
Kapıcının Kızı Deniz de
Ezilmişlerden.....

Bir babası var,bir annesi,üç mü iki mi kardeşi
O da ezilmişlerden,
yaşayamıyanlardan
Kapıcının Kızı Deniz
çocuk ama olgun olmak zorunda;

Gözleri ?bende sizin gibi ...' diyor,
anlıyorsun, olmak istiyor.
?merhaba Deniz' derken
kısık kısık gülümsüyor.

Bir iki kez bize geldi;
oturduk,konuştuk,
ders şalıştı
hırslı ,hevesli ve özentili...

O da aşık olacak belkide öyle,
O da isteyecek, özgür yaşamak
gece çıkmak,giyinip kuşanarak...

Kapıcının Kızı Deniz,
bir daha gelmedi bize,
sordum : ?neden?
Annen mi? dedim,
sadece manalı ve üzgün,
bir gülümseme ile ?Hı,Hı'

Kapıcının karısı bilmem kim,
yasaklamış bize gelmesini
engellemiş özgürlüğünü,Denizciğin
ama kilit vuramamış düşüncelerine,
yine gülümsüyor,
özeniyor, Kapıcının Kızı Deniz

geçenlerde gördüm
saçını benim gibi toplamış,
?merhabalaştık'
biliyor kötü olmadığımızı
seviyor,istiyor, hala özeniyor
Dokunulmak da istiyor..

daha geniş istiyor,
daha yasaksız...
bir yaşam.
sığmıyor küçük yaşamına
hayalleri taşarak ,
yüzüne aksetmiş.
bakıyor;
sanki ?gel bana sizin gibi yaşamayı öğret' der gibi.

Kapıcının Kızı Deniz
giyinse de , kuşansada
yaşasada tam anlamıyla,
bakışlarında hep bir burukluk
ve hep Kapıcının Kızı Deniz olacak
aşık da olsa
daima o hüzünlü ve aç gülümseme dudaklarında...

(Temmuz,95)