Sevginin İçinde Sevgisizlik
Sevdikçe çoğalırmış insan, İçimdedir sevdiklerim, Kışım karımı ve sıcak bir sobayı Baharda yüzlerce açan gelinciklerle beraber, Sevda çiçekçisini ve kırkikindi yağmurlarını. Yazında ağaç altında güneşi, Kan kırmızı karpuzu, Ve güneşlenirken plajda bayram etmesi gözlerimin. Sonbaharda da ayrılmayı severim sevdadan Ayrılıp ağlamak... Yaprak rüzgarları gibi Savrulmayı severim sokak sokak. Ne tuhafsa doğumum güze rastlar Hem de Eylül, Ömer Haybo’yla aynı ay yani Yalnız Haybo gibi Terazi’nin kötümser çocuğu değilmişim Ne tezatsa, İyimser çocuğu derler bana Terazi’nin. İnsanım ya ölümü düşünürüm bazen Yalnız bir sonbahar akşamında, İsterim o istenilmeyeni. Korkmam da öyle kolay kolay Ohooo yaşarken ölümlere çok alıştım ben Her mevsim ölür içimde birşeyler ve yeniden filizlenir Ayrı bir beşinci mevsimdeyse, İstediğim gibi yaşarım, ölümde kimmiş tanımam ben.
Nurten Aba
Siir toplam 2111 kez okunmus
|