Sevginin İçinde Sevgisizlik
Sevdikçe çoğalırmış insan,
İçimdedir sevdiklerim,
Kışım karımı ve sıcak bir sobayı
Baharda yüzlerce açan gelinciklerle beraber,
Sevda çiçekçisini ve kırkikindi yağmurlarını.
Yazında ağaç altında güneşi,
Kan kırmızı karpuzu,
Ve güneşlenirken plajda bayram etmesi gözlerimin.
Sonbaharda da ayrılmayı severim sevdadan
Ayrılıp ağlamak...
Yaprak rüzgarları gibi
Savrulmayı severim sokak sokak.
Ne tuhafsa doğumum güze rastlar
Hem de Eylül, Ömer Haybo’yla aynı ay yani
Yalnız Haybo gibi Terazi’nin kötümser çocuğu değilmişim
Ne tezatsa, İyimser çocuğu derler bana Terazi’nin.
İnsanım ya ölümü düşünürüm bazen
Yalnız bir sonbahar akşamında,
İsterim o istenilmeyeni.
Korkmam da öyle kolay kolay
Ohooo yaşarken ölümlere çok alıştım ben
Her mevsim ölür içimde birşeyler ve yeniden filizlenir
Ayrı bir beşinci mevsimdeyse,
İstediğim gibi yaşarım, ölümde kimmiş tanımam ben.
Nurten Aba
Siir toplam 2201 kez okunmus
|
