Davet

Sadece huzursuzluk verir öteki insanlar
Ama bilmezler huzursuzluğun erdeminİ
Hüznün en güzelidir aşk, bir uçurum çiçeği
Her yaşananın bir ömrü vardır ya
Yol özlemler olduğunca anlamlıdır
Aşk bittiğince ve hüzünlerde

Düşmek, kalkmayı bildiğinde güzeldir
Korkma dibi görünmeyen sulardan
İnanma ışık üzerine nutuklara
Her insan karanlıktır ve yalnız doğar

Hayat suyudur yalnızlığı insanın
O görür iç çekişli erkek bakışlarını
Kıvrak kadın kalçalarında
Simitci çocuğun gözlerini
İdam infazı gibi
Asılı kalmış oyuncakcı camekanında

Alışkanlıktır zincirlarimizin adı
Mermer bir mezardır huzur
Yürü sevgilim, ardına bakmadan
Düşünme gideceğin yeri
Nereden ayrılacağını bilmektir aslolan

Tut masallarımdan acıya gidiyoruz
Her şey ortalıktadır ışıkta, gizemsiz
Adı konulan önemini yitirir
Sus konuşma, kapa ışıkları
Karanlık cehennemden bile güzeldir.