Yetimdi birde öksüz?

Öksüz bir yüreğin sahibiydi
Elbette yetmezdi birde yetimdi
Masumluğunun her bir zerresi
Onun gönül ikliminde kaimdi
Sessizdi sakinliği vakarındaydı
Unutulmaya yüz tutan tebessüm
Onun asla vazgeçilmez kanaatiydi
Biliyordu ki masrafsız bir ikramdı
En şedit kalpleri açacak anahtardı
Niye esirgenir ki verilen rahmetti
Rahmetten habersiz gönüller şerdi
Şerrin içinde kilitlenmiş cahillerdi
Ne kadar gayret gösterdiyse yetmedi
Dışlandı, horlandı, hakir görülendi
Sabır dilemeli, metaneti seçmeliydi
Nitekim şeksiz şüphesiz öyle yaptı
Hak adına, hakikat namına ne varsa
Uykusuz gecelerinde donanıyordu
İnsan kimliğinde hiç bir insanın
Asla ve kata tahammül edemeyeceği
Cefayı bir aşkın sevdalısı olarak yaşıyor
Her sıkıntıyı, reva görülen her ezayı
Hareket ve kuvvetin gerçek sahibinin
Yakinen bildiğini biliyordu şükrediyordu
Öyle bir vakit geldi ki takat tükenirdi
En sevdiği hayatını vakfettiği asudesi
Gönlünün ehli sahavet timsali insan
İlk işvereni ilk gönlüne giren kişiydi
Kadınların namütenahi temsilcisiydi
O hep verendi hiç esirgemeyen biriydi
İlk inanan bir kadın Ahsen'i takvimdi
Mühlet bitmişti en sevdiğini bırakmıştı
Hakka teslim olmuştu o yalnız kalmıştı
O kadar çok mahzunluğu yaşıyordu ki
Aynı zaman diliminde birde hamisi olan
Amcası vefat edince efkâr perdelemişti
Şerrin, cehaletin, zilletin her adavetin
Mümessilleri saldırıyı çok artırmışlardı
O rahmet vesilesi insan hayli daralmıştı
Niyetlenmişti hısımlarının bulunduğu
Taife gitmeliydi belki orada ferahladı
Ama olmadı hadsizce kandırılan küçük
Zavallı çocukların taş yağmuru altındaydı
Yaralanmıştı kan akıyordu yorulmuştu
Yol arkadaşı çaresizdi elinden sadece gelen
Kedini siper ederek o acıyı azaltmaktı
Bu o kadar vahim ve acı bir durumdu ki
Cebrail bile dayanamadı anında yanındaydı
Kâinatın hâkiminin neler yapacağını anlattı
Rahmet vesilesi kutlu insan dayanamazdı
Aman Yarabbi onlar bilmiyorlar ne olur affet
Onların neslinden nice insanlar inanacaklar
Ben razıyım onlardan sende razı ol dedi
Azabın şiddetiyle gelmesini engellemişti
İşte böyle bir peygamberdi efendimizdi
Mürşidi kâmilin vurana elsiz sövene dilsiz
Derken rahmet peygamberini aksediyordu.