Akan yaşlar?

O yaşlar, ne kadar güzel akarlar,
Ten bizar, beden inhisar, göz bakar,
O bakan bir çift göz, yaşlarını salar,
Yumuşacık ve sessiz, yanağı ıslatır?

O yaş o kadar kutsi ki, olaya bakmaz,
Vicdan imdat'ı açar, kimseye bakmaz,
Zihin tarumar, hissiyat naiftir zayıflar,
Gözlerden o güzel damlalar, akarlar.

Çocuklar masum, vicdanları çağlar?
Kızlar rahmetin hamisi birer akarlar,
Kadın anadır, rahmet tecellisi yaşlar,
En büyük hazine, yoksa yüreği yakar?

O yaşlar öyle mübarek ki sineyi yakalar,
İnadı kırarlar, gönlü yumuşatırlar, akarlar,
Sırları temizler, kalbimiz mutmainliği arar,
Bir rahmettir, aşktır, sevdadır, hatta ummandır?

Olmasaydı o güzel yaşlar, süzülen gözlerde,
Âdemi beşer biçareydi, dolar infilak ederdi.
Öyle bir infilak olurdu ki, mekân aciz kalırdı.
En büyük silahtı, her an ve her zaman patlardı?

İşte o yaş bir rahmetti, barut kuru kalmıyordu,
Sine daralıyor, güç bitiyordu, ama yaş akıyordu.
O yaş bir deryaydı, pınardı, sineden püskürürdü,
O bir sığınaktı, Rahmeti Rahmanın tensilcisiydi?