Ah sevda!

Nasıl olduğunu bilseniz!
Nelerden vazgeçerdiniz!
Yakar, dağlar, kanatmaz,
Bir dirhem acıyı tattırmaz.

Cefa, sıkıntı haz'a dönüşür.
Hizmet, himmet aşkı verir.
Uyutmaz, yedirmez, yatırmaz,
Zikrettirir, şükrettirir, hu dedirtir.

Âlem kollarını açar, dal salkar,
Yaratılmışlar haşyetle bakar,
Gönül divanedir, sine yakar,
Arzı mekân bir ahenge dalar.

Zerreler, çekirdekler, küreler,
Nebatattaki hakiki halkalar,
Surlar, kaleler, kervanlar,
Onun aşkıyla meşki yaşarlar.

Ey dostlar, ahbaplar, arkadaşlar.
Aşkı aramayın, hizmet için yanın,
İnsana ve hakikatlere konuşlanın,
İşte o zaman aranmayın, aşk yakalar.

Yaşıyorsun, yaşadın, yaşayacaksın,
Ne vakit terk edeceksin, bilemezsin,
Bizlerde ki bir emanetti, silemezsin,
Avuntuları bırak, Hakkın aşkına bak.

Kurtarmayacak seni malın, ayalin,
Daldığın gafletten, uyan bir silkin,
Eş, iş, aş, kaş, baş, yaş yetme dimi?
Gidenleri dahi, hiç görmedin mi?

Peygamberler, nebiler, sabiler,
Bunlar masundu ve ismettiler,
Ne yaptılar, Hak için yandılar,
Secdeye kapandılar, Hakka yalvardılar.