Şairler | Şiirler

Vahşi Şairim

Bu aralar yine gecelere fazla askıntı olmaya başladım. Yine gecelere çatıyorum. Yaz mevsimi hüzün demek galiba! ... harıl harıl yanıyorum.
Sevgilisiz geçen günleri, ayları hatta yılları aklıma getirdiğimde çıldıracak gibi oluyorum. Sanırım bundan sonra sigarayı da kiloyla alacağım. Bu aleme yabancı hissediyorum kendimi; yüreklerini menfaat bürümüş bu insanlara. Saat yine gecenin yarısı ve gözümde yaş ki üç beş damla, uykununsa yok zerresi. Umutlar yine bana es geçti. Kırgınlık öyküm bitmek bilmiyor ve isyanım dinmek. Can sıkıntılarımı artık gerek duymuyorum. Bu gece anılardan uzağım yinede, hatıralardan bir resimlerden başka. Feryadımı duysun cihan! Yalnızlıklarımın saye' sinde bir melce arasam da umutsuzca kendime sevdalara olan rabıtalığımı terk edemiyorum. Her gece her lahza yapıyorum ben bu payidar ağlamalarımı. Hala sabah olmadı. Beynim yüreğime ilmik ilmik bağlı. Düğümlü...
Taş kıran çiçekleri gibi yalnızlığın kör halkasını boynumdan atamıyorum. Suskunluğumu bozamıyorum. Eskisi gibi yazamıyorum. Kızamıyorum! Oysa iyi bir muharririm ben. Yıldızlara, gecelere ayrılık şiirlerini dinleten. Kim ne bilsin? gerçi doğarken de ağlarmış ya insan ben yine çatıyorum kaderime << sen ne de kör talihmişsin >> Kahpe dünyanın kalleşliklerini yüreğime ibraz etsem de bir tek gerçek olan ölüm bir türlü gelmiyor nedense? Zaten son isteğim mezar taşı koymasınlar olacak kabrime; ve de ne cenazeme ne de mezarıma gelmesin kimse. Beni bu dünyada yalnız koyan dostlarım, arkadaşlarım, sevdiklerim öte alemde de yalnız bıraksınlar. Zahiri gülüşlerimi de terk ettim artık. Aznavur, kaba bir adamım! Şairin vahşisi nasıl olur diyorsanız işte meydanda. Bu lakabı da dostlar takmıştı bana.
<< Vahşi Şairim! >>
Bu gece de suçsuz yere çok sitem ettim karanlıklara. Sanırım biraz sonra ağarır tan yeri. Bu demek oluyor ki yıldızlar, Ayrılma Vakti! ... Dünya evsafını kaybedeli asırlar oldu belki de. Belki de ben insanlığa doğarken dargın doğdum. Oysa ayaklarım tutmasaydı ve görmeseydi gözlerim, bir de sevmeyi bilmeseydi yüreğim; belki de daha mutlu olurdum.
Yine de meftunluğumu yitirmedim sevgiliye ve yine tazemi taze şiirler yazıyorum. Dönsün diye! Temkinli davranmak benim haddime değil. Ben seversem öyle severim ki nasıl tarif edeyim. Ve ben bir kez darılırsam bu düzende ki her şeye barışmam bir daha.
Vahşi Şairim ne de olsa! Yollar; yol ver gideyim!
Bu geceyi de zor şer sabah ettik. Keşke bir daha ne gündüz ne gece hiç görmesem. Yazdıklarım yaşadıklarımın kopyasıdır.
Bekle güneş...
Gideyim doğuşunu görmeyeyim...

Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
10 Ağustos 2000 Perşembe
Çubuk (02: 25)

Mustafa Çelebi Çetinkaya

 

Mustafa Çelebi Çetinkaya şiirleri

 

Populer Şairler