Bir Feryat! Yoksun

Dağların ardından bir feryat...... YOKSUN! ...
Irmaklar coşmaz, kuş uçmaz ve esmez deli yadel,
Dağlara doğru uzanan bir seda, , ,
Umutlarımı mevsimin hazin gölünde bıraktım. hayallerimi ıskarta ettim.
Öyle sensizliklerle baş başa kaldı gönlüm, öyle acılarla
Ve öyle çilelerle yoğruldu bedenim.
Karanlık bin perde gerili gözlerimin önüne
Görmedim kalleşliklerini görmedim..

Dağların ardına saklandı gündüzler
Kontratını imzaladım gecenin yıllarcasına
Nizamım bozuldu; bir mum yakıp ışık verdiler darağacına.
... ölümüm gözler önünde bir hengame ...
fırsat kolluyorum; tan vakti şerrine tutsak olmadan
köle olmadan sevgiden mahrumlara
melcesini kaybetmiş bir ahu gibi
başımı doğrultup sessizce bakıyorum gök kuşağına...

Dağların ardından bir feryat...... YOKSUN! ...
Iramışlığım tak etti canıma
Bütün yelkenlerimi açıp teknemi vurdum
Şu uçsuz, şu ucu görülmeyen okyanuslara.
Hayırsız Dünya! sen bilmezsin aşklara kurulan meydanı
Bilmezsin YAR uğruna SER den cayanları
Seni boşadım; hayırsızmışsın meğer anladım ya çok ağladım.

Bir feryat üstüne feryat ki
Bir AH etsem dağlar devrilir üstüme,
Sefilleştin; karalar boyandı karadan da kara gününe
Alkıma bir renk veremedin
Bir doğamadın güneş, yakamadın kızıl kıyamet
... yargılamalıyım ....

fasıla vermişler dönencelere, kutuplara aşkın resmini çizmişler,
her lahza bir feryat yükselmiş ve bir figan dolanmış dağların ardına
Dağlar! ... sukut ver bana.

Dağların ardından bir feryat...... YOKSUN! ...
Zaten bende hiç olmadım, hiç gülmedim şu aleme ikame oldum olalı
Mutluluk lügatler için geçerli
... YOKSUN...
zaten sende hiç olmadın,
zaten benim şu yalnız dünyama hiç dolmadın.

bir feryat ki; bir feryat etsem cihan devrilir üstüme.
Dağlar! yankılansın sende ah' u figanım
Ezilme! Üzülme!

Dağların ardından bir feryat...... YOKSUN! ...

..................17 HAZİRAN 1999
Kızılcahamam.........................