BUNALIM

Gece gündüze, iyi kötüye muhtaç
Ebed ezele, ölüm insana aç
Tepele geç, dağ görüntüsünde yamaç

Zincirle bağlı, yokluk-varlık el ele
Sancıda kader, güzel günleri bekle

Karabasanlar bastı, uykusuz geceleri
Sığınakta beden,yorgan-yastık neferi
Artık kaçamam, çözün kelepçeli elleri

Peşine düşen var, zebanilerden kaç
Vereceği yoksa, kalpten imanı saç

Kaçacak yer yok, karanlık çöktü üzerine
Hesapsız geçti günler, durma vur beynine
Yokluk saracak bedeni, hazırla kendini güne

Dikenli gül misali, güzel acıya değer
Durma sende koş, derdi insan çeker

Korku korkutuyor, sebebi sebepsiz olsada
Niçini bilinmiyor, cevabı karşılıksız kalsada
Vicdan azapta, kendini rüzgara atsada

Karanlık bastı, aydınlığa yer yok
Düşünme artık, geriye dönüş yok