Okul Yılları-1-

Her tarafa, kırağı değil de sanki kar yağmıştı
Yerler susuz kalan çorak toprak gibi yarılmıştı
Dallara sanki kar yağmış, kımıldamıyor yaprak
Her şeye rağmen, okula gitmek gerekiyor, bak

Kayalardan, buzlar kama olmuş, sarkıyor bak
Durgun sular da! sanki buz patenti olmuş bak
Soğuktan, testi bile donmuş, su akmıyor, bak
Her şeye rağmen, okula gitmek gerekiyor, bak

Çocuklar, bulamaz ki giysin pantolon
Çocuklara giydirirler, pijama gibi don
Öyle kırağı yağmış ki, her yer olmuş buz/ don
Her hafta okula odun götürmek gerek, beş on

Ayakta lastik ayakkabı, bacakta incecik don
Yerler sanki kar yağmış gibi buz patenti don
Bulursan sıcak bir tarhana çorbası kahvaltı son
Her hafta okula odun götürmek gerekir, beş on

Ocakta mis gibi, tarana çorbası kaynıyor
Yetim, okula gideceğim diye içi kaynıyor
Varsa; birkaç damla su elini yüzünü yıkıyor
Her gün, okula odun götürmek, can sıkıyor

Sabahın soğuyla birlikte güneş doğuyor
Sarkıt-dikit buzları, gözyaşı misali eriyor
Karşı mahalledeki arkadaşlarım da geliyor
Her gün, okula odun götürmek zor geliyor

Hazırsa; sıcak çorba içerdim, birkaç yudum
Çoğu defa boğazımda kalır, o birkaç yudum
Bir elde, kitap defter, diğer elde bir odunum
Sonra da buzlu yolda, okul yoluna koyuldum

Yolda, ya çanta, ya odun, ya da ben düşerim
Okula varıncaya dek bilmem kaç kez düşerim
Ayaklar, sanki odun gibi olur, sızlar tırnaklar
Eller de soğuktan buz keser, titrer parmaklar

Odunu getirdiğini de mutlaka göstereceksin
Eğer ki unutursan odun götürmeyi oyulursun
O an leylek gibi tek ayak üstünde tutulursun
Ya da beş parmağının ucundan sopayı yersin
B. TUNCA/06.12.2000-12.06