Güller ve şiirler

Güller ve şiirler içimizdeki sır noktası.
Bir dönüşümün,bir kaçınılmazın,doğuşun,
Ardarda gelen sonsuz oluşların manzarası.
Her gül ayrı bir dokunuş vucud mevsiminde
Öncesizlik güllerdeydi,sonrasızlık şiirlerde...
Aşk elbisesinden sözcükleri giyindiler
Sarhoşluğun renkleriydi onlar, canlandılar.

Bir çılgınlık masalının rüyalarıydı .
Bir gülün yüreğini kendi dikeniyle yarsan,
Alemi seyredersin düşen bir damla kandan
Kalp yaralarının, vurgununun sözcüsü,
Aşk günlerinin duman duman tütsüsüydü güller
Kabuk tutan acıların kokusu, izleriydi
Her boyutta var olanın hazine sandığıydı.

Bir örtüdür ,buluttur, güllere şiirler,
Bazen kuşlar gibi feryatta çığlık çığlığa
Bazen renklerin bozgununu örterler.
Örselenmiş ince yaprakları düşer güllerin
Ama yumuşaklıkları,kadife dokunuşları.
Kalır ölümsüz,tek tek yazılmış satırlarda.
Şiirin vücudundaki bir mana, bir renktirler.

Meyhanede mey içenlerin kadehi güller..
Şiir şişelerden boşalıp,renklere geçerler
Müziklerden gözlere asılırlar yıldız yıldız .
Renkleriye güneşi gönüllere vurunca,
Zamanın sınırsızlığında kendilerini ararlar.
Sevgi yularını takınca,gülü koklayanın boynuna
Gül bahçesine bekçi ,aşka şiir yaparlar.

Güller yolculuğu var, şiir goncası zamana .
Bahar görünür çiçeklerden,açar güller.
Başlangıca döndü,tüm gelecekler.
Gül yaprağı lavları,yakar,tutuşturur baharı
Her mevsimde güllere bir şiir yazılmaz mı.
Yiğitlik renkleriyle, güller gül bahçesinin umudu.
Şiirlerle yolculuk güllere çıkan yol olmazmı?