Karanlık , Islık Ve Bebek
Karanlığın ıslığı pek çetin olur
keskin olur derin olur
uzaklara duyurur duyurur
kaybolur...
Ben bilmem
hiç duymadım ıslığı
karanlığı da görmedim ama
hep anlatırlardı bana
hep anlatırlardı karanın
karanlık olmadığını
yanlış anlaşıldığını
ıslığın bir ses olmadığını
hep anlatırlardı duyulmadığını
Ama benim anlatacaklarım da vardı
dağların ardındaydı
işte işte oradaydı
fakat bunu kimse duymadı
bir bebenin yanında ölüm saklı
orada onun yanında
karanlık ölümü onayladı
ıslık ise yoldaydı
bebenin gözleri açılmış parıldıyordu
yarini yani anasını arıyordu
şefkati bulamadığında bir çığlık attı
öyle attı ki gözleri yaşardı
gözlerim yaşardı
işte bundan sonra işte burada
bebenin nurunda karanlığın boğulması
ıslığı yırtması mutlu çığlığın
düdüğü kırması
anayı getirdi yari getirdi şefkati getirdi
bu gördüklerim bir hiç değildi
ilkti
ibret olarak bana yeterdi.
İsmet Durbaş
İsmet Durbaş şiirleri
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.