Çile Mevsimi

Yağmur bitince şarkılar başlıyor
güneş doğumuyla beraber
ve çile yaftasını kaldırıyor ağaçların üstünden.
Berrak bir ezgi makamın da sallanıyor kaysı dalları
bir de hüsran karışıyor kimi zaman
daha başlanmamış hikayelere.
Ceviz kabuğuyla çiziyorum güneşin resmini
ıslak bakışlarına hapsoluyor yarınım
yarınlarım.
Sonra uzun bir yola giriyor anılar
duman griliğinde çıkmaz sokaklara
bir şarkı okuyor dünya ;
müebbet beklentilerime kamçı vuran
ölüm diye bir şarkı...
bende katılıyorum elimde olmadan.
Ağustos hikayeleri canlanıyor gözümde
yakıp kavuran bir güneş
bir de başıboş parklarda insan heykelleri.
Biçare umutlarımı asıyorum.
Sabah tenhalıkların da gece gürültüleri
konyak sarısı tan vakti
ve ölümün baş ağrısı vurunca yüreğime

kapatıyorum caddeye açılan bütün perdeleri.
Yağmur dinince sokaklara taşıyor insan sesleri.

Heyhat...
güneşi saklıyorum dağların gölgesine
ve yıldızları asıyorum asıyorum birer birer
kapkara gökyüzüne.
Albenisine aldırmıyorum bu şehrin
afsunlu geceler ikna edemez beni.
Oysa menfii beklentilerime ket vuruyor sokakbaşı parkları,
ümitvarlığımın üstüne mil çekiyorum Temmuz ayları.
Mayhoş teneffüs saatleri canlanıyor gözümde
ve karnesiz yarı yıl tatilleri.
Birden yağmur başlıyor bu koca şehirde
yıldızlar dans ediyor güneş doğacak diye.
Yine de çile yaftası kalkmıyor mevsimin üzerinden
göçüp gitmek istiyorum
sıcak bir melce bulabilmek için
turnalar gibi...

________26.03.2000